Nieopodal Zabartowa, tuż przy drodze do Rościmina znajduje się sporej wielkości głaz narzutowy, który został uznany za pomnik przyrody. Głaz leży po lewej stronie drogi gruntowej z Zabartowa, ok. 1,5 km od szosy i ok. 400 m od ostatniego gospodarstwa.
Wielkość głazu robi wrażenie.
Głaz jest wkopany w ziemię mniej więcej do połowy swojej wielkości. Wymiary ponad gruntem to ok. 1-1,50 m, obwód u podstawy – ok. 5 m. Z głazem w Zabartowie związana jest pewna legenda. Otóż przed wiekami przechodziła w pobliżu Matka Boska zdążając do Górki Klasztornej, by tam objawić się wiernym. Widząc wielki kamień, wstąpiła nań i spojrzała ku zachodowi, chcąc zobaczyć ile jeszcze drogi pozostało. Kiedy zeszła na powierzchni głazu pozostały ślady jej stóp. Do dziś okoliczni mieszkańcy pokazują dwa jasne przebarwienia zwracając uwagę, że o żadnej porze roku nie ima się ich mech. Z relacji wiadomo też, że w okresie II wojny światowej Niemcy chcieli głaz usunąć, by nie przeszkadzał użytkownikom drogi. Próbowali na nim młotów i łomów, ale w końcu dali za wygraną, głaz został tylko nieznacznie uszkodzony. Niektórzy dopatrywali się w tym interwencji Matki Boskiej, która w jakiś sposób zniechęcała okupantów do dalszych prób niszczenia głazu. Bowiem co nie dało się młotem, bez problemu mogli załatwić dynamitem – mówiono – a jednak dano spokój…
Dostępność
Głaz znajduje się przy drodze publicznej. Droga nadaje się do pieszych wędrówek, podróży rowerem i autem.
