Jezioro Diabelskie ukryte jest pomiędzy zalesionymi wzgórzami i leży tuż za granicami Więcborka. Nie jest tu trudno trafić, ale mało osób wie o jego istnieniu.
Według jednej z kilku wersji powtarzanej od niepamiętnych czasów legendy, kiedyś w miejscu jeziora było wzgórze, na którym wznosił się klasztor. Szatanowi solą w oku było bogobojne życie mnichów, więc posłał im na pokuszenie najpiękniejszą ze swych czarownic. Zakonnicy ulegli jej wdziękom i wnet nie tylko zapomnieli o Bogu i modlitwie, ale zapragnęli pozbyć się wszystkiego, co przypominało im dawne życie. Do pomocy wezwali szatana, który zjawił się i zniszczył kamienny krzyż na ołtarzu. Jednak jeden z jego odłamków śmiertelnie ugodził kusicielkę. Szatan, któremu nie była ona obojętna, w porywie złości sprawił, że całe wzgórze wraz z klasztorem i wiarołomnymi mnichami zapadło się, a powstałe zagłębienie wypełniła woda z pobliskiego źródła. Miało się to zdarzyć w noc św. Jana – i od tego czasu, co roku, w ową noc słychać podobno dochodzące z głębin jęki potępionych mnichów, a w świetle księżyca dostrzec można niewyraźne zarysy ruin na dnie.
